ผู้เชี่ยวชาญด้านไวรัสวิทยา เห็นด้วยกับการควบคุมการแพร่เชื้อไวรัสโคโรนา แต่ต้องศึกษาเพิ่มหาสาเหตุที่มาของเชื้อ

          การให้ความรู้เรื่อง “มุมมองใหม่โรคปอดบวมอู่ฮั่นร่วมกับการเรียนรู้ผ่านโค้ดดิ้ง” ศาสตราจารย์ นพ.ยง ภู่วรวรรณ หัวหน้าศูนย์เชี่ยวชาญเฉพาะทางด้านไวรัสวิทยาคลินิก จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มองว่า สถานการณ์ของไทยในการคัดกรอง ดูแลผู้ป่วย แสดงให้เห็นถึงความสามารถของไทยในการตรวจวินิจฉัยโรค  ขณะเดียวก็ไม่อยากให้มีจำนวนผู้ป่วยเพิ่มขึ้น ไม่เห็นด้วยที่จะให้เชื้อไวรัสแพร่เชื้อตามธรรมชาติโดยไม่มีการควบคุมเหมือนในอดีต ยืนยันว่า สาธารณสุขไทยจะต้องควบคุมไวรัสโคโรนาให้ได้แม้จะใช้ระยะเวลานานก็ตาม แม้ตอนนี้ยังไม่พบตัวยาหรือวัคซีนที่ใช้รักษาผู้ป่วยติดเชื้อไวรัสโคโรนาอย่างจริงจัง แต่ก็เห็นด้วยกับแพทย์ที่ใช้ยาต้านไวรัสเอชไอวี 2 ตัว มาใช้รักษาผู้ป่วยและอาการดีขึ้นจึงถือว่าเป็นทฤษฎีอย่างหนึ่ง โดยเปรียบเทียบตัวยาว่า เป็นตัวขัดขวาง เพื่อไม่ให้สร้างไวรัสสมบูรณ์หรือสร้างไวรัสตัวใหม่ แต่ในทางปฏิบัติก็ยังต้องศึกษาเพิ่มเติมให้ได้ข้อสรุปว่าเชื้อไวรัสโคโรนามีแหล่งกำเนิดมาจาก ค้างคาว หรือ งู เป็นต้น

                    ดังนั้นการเสาะหาต้นตอของเชื้อไวรัสโคโรนาเพื่อแก้ปัญหาอย่างตรงจุด รศ. ยืน ภู่วรวรรณ ที่ปรึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ กล่าวว่า จะใช้วิธีการโค้ดดิ้ง หรือ วิทยาการคำนวณ ซึ่งเป็นการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ด้วย “โค้ด” เพื่อเก็บข้อมูลอาการของผู้ป่วยแต่ละคนซึ่งเป็นต้นตอในการสืบเสาะหาต้นทางการเกิดเชื้อไวรัส จะได้ง่ายต่อการควบคุม ดูแลรักษา ซึ่งหากไม่มีข้อมูลเลยอาจจะเป็นเรื่องยากในการรักษา โดยเปรียบเทียบกับอดีตที่ไม่มีคอมพิวเตอร์หรือเทคโนโลยีใดๆให้ทางการแพทย์ได้เก็บข้อมูล แต่ในทางกลับกัน โค้ดดิ้งก็ไม่ใช่สิ่งที่มาแก้ไขปัญหาแต่เป็นตัวที่ทำให้มองเห็นปัญหาได้ลึกขึ้น

          สำหรับที่มาของชื่อโรคปอดอักเสบจากเชื้อไวรัสโคโรนา เมื่อดูด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอน พบว่ารูปร่างคล้ายมงกุฎ จึงเรียกว่า “โคโรนาไวรัส” ที่สามารถพบทั้งใน คน และ สัตว์ สำหรับไวรัสโคโรนาเชื้อไม่รุนแรงเท่าโรค SARS กับ MERS ซึ่งเป็นโรคที่ค่อนข้างรุนแรง มีอัตราการเสียชีวิตร้อยละ 10 และร้อยละ 30 ตามลำดับ ขณะที่ไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่มีเพียงร้อยละ 2.2 เท่านั้น เริ่มพบตั้งแต่กลางเดือนธันวาคม ปี 2562 เป็นต้นมา และวินิจฉัยได้หลังต้นเดือนมกราคม 2563 จนจีนสามารถถอดรหัสพันธุกรรมสำเร็จได้เมื่อวันที่ 11 มกราคม 2563 จำนวนผู้ป่วยที่พบครั้งแรกมีประมาณ 41 คน เดินทางไปพบแพทย์ในเมืองอู่ฮั่น จนแพทย์ซักประวัติ พบว่าผู้ป่วยครึ่งหนึ่งมีการสัมผัสสัตว์ในตลาดสดที่มีการขายอาหารทะเล และสัตว์ที่มีชีวิต