เกาหลีใต้เผชิญปัญหาจำนวนผู้สูงวัยยากจน หลายคนต้องเป็นหญิงขายบริการ

สำนักข่าวชาแนล นิวส์เอเชียตีแผ่เรื่องราวของโสเภณีสูงอายุ หรือที่เรียกว่า บาคคัส เลดี้ ในกรุงโซลของเกาหลีใต้ โดยสัมภาษณ์โสเภณีคนหนึ่งที่มีอายุถึง 78 ปี ซึ่งเล่าว่ามักออกมายืนรอลูกค้าในช่วงเวลากลางวันในย่านจอนโก ใกล้กับย่านธุรกิจของกรุงโซล เฉลี่ยแล้ววันละประมาณ 6 ชั่วโมง หากวันใดโชคดีก็จะมีลูกค้ามาใช้บริการราว 3-4 คน และได้เงินราว 100,000 วอน หรือประมาณ 4,200 บาท เหตุที่ต้องมาเป็นผู้หญิงขายบริการทางเพศ เพราะเธอมีภาระต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลของตัวเองจากการป่วยเป็นโรคไขข้ออักเสบเดือนละ 250 เหรียญสหรัฐฯ หรือราว 8,750 บาท อันเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอเดินลำบาก เธอยืนยันถึงความจำเป็นที่ต้องหาเงินด้วยอาชีพนี้ เพราะไม่สามารถหางานอื่นได้ อีกทั้งลูกทั้ง 4 คนก็ไม่สามารถเลี้ยงดูเธอได้ เนื่องจากมีความรู้น้อย ส่วนสามีของเธอก็ทิ้งเธอและลูกไปตั้งแต่ลูกยังเล็ก ปัจจุบันเธอต้องอาศัยบ้านญาติเป็นที่พักอาศัยและต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายส่วนตัวเอง แม้การขายบริการทางเพศเป็นสิ่งผิดกฎหมายในเกาหลีใต้ และเธอเคยถูกตำรวจจับแล้วหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นเพื่อความอยู่รอด เธอยอมรับด้วยว่ารู้สึกอายเพราะมีอายุมากแล้ว และอีกไม่นานเธอจะเป็นหญิงขายบริการที่มีอายุมากที่สุดในย่านนี้ ซึ่งในขณะนี้หญิงขายบริการที่อายุมากกว่าเธอมีเพียงคนเดียว และมีอายุถึง 82 ปี ส่วนคนที่มีอายุรองลงมาจากเธอนั้นต่างก็อายุมากกว่า 60 ปี พร้อมระบุด้วยว่าในย่านที่เธอทำงานนี้มีแต่หญิงบริการที่มีอายุไม่ต่ำกว่า 50 ปีทั้งสิ้นและทุกคนมีหลานกันแล้ว

เกาหลีใต้เป็นประเทศหนึ่งที่มีจำนวนประชากรสูงวัยเติบโตเร็วที่สุดในโลก และเกือบครึ่งหนึ่งมีฐานะยากจน ขณะที่ระบบสวัสดิการและเบี้ยบำนาญผู้สูงอายุกลับล้าหลังกว่าประเทศพัฒนาแล้วอื่นๆ โดยเกือบครึ่งหนึ่งของชาวเกาหลีใต้ที่มีอายุเกินกว่า 65 ปีมีรายได้ต่ำกว่าค่าใช้จ่ายด้านการรักษาพยาบาลตนเองถึงครึ่งหนึ่ง อาจารย์ลี โฮ-ซุนจากมหาวิทยาลัยซุงซิล ไซเบอร์ของเกาหลีใต้ ซึ่งศึกษาเรื่องบาคคัส เลดี้ กล่าวว่า บาคคัส เลดี้ส่วนใหญ่ในเกาหลีใต้เริ่มต้นอาชีพขายบริการทางเพศในช่วงบั้นปลายชีวิต และการศึกษาพบว่าระหว่าง พ.ศ. 2556-2557 มีจำนวนผู้สูงอายุที่เป็นหญิงขายบริการอยู่ในย่านจองโนเพียงแห่งเดียวราว 300-400 คน ส่วนใหญ่จำเป็นต้องมาขายบริการเนื่องจากผลกระทบจากวิกฤติเศรษฐกิจในปี 2540 ซึ่งทำให้ครอบครัวและลูกหลานไม่สามารถเลี้ยงดูพวกเขาได้เหมือนในสมัยก่อน ขณะที่เงินสวัสดิการที่ได้รับจากรัฐบาลจำนวน 200,000 วอนต่อเดือน 8,400 บาท หรือก็ไม่เพียงพอต่อการดำรงชีพ ผู้สูงอายุจำนวนมากจึงต้องกลายเป็นผู้ไร้ที่อยู่อาศัยและกลายเป็นหญิงขายบริการในที่สุด

**13.31F174**